Barnsleg bjartsýni

Þetta er allt að koma. Eldhúsinnréttingin var hvíttuð í gær (its a word) og það verður sennilega farið í það að laga aðeins til í dag. Það sér semsagt fyrir endan á extrememakeover geðveikini.

Ég hef hinsvegar í kjölfar þessa alls komist að einni niðurstöðu. Ég ætla að þéna afskaplega mikið af peningum í framtíðinni þannig að næst þegar við ákveðum að ráðast í eitthvað svona get ég sagt "ég vil hafa þetta svona og svona og svona" og komið síðan nokkrum dögum seinna og þá verður það svona og svona og svona.
Gaman líka hvað maður er barnslega bjartsýnn við upphaf svona verks. Setningar eins og "þetta verður ekkert mál", "þetta tekur enga stund" og "pfffff, easy peacy" hljóma kjánalegar þegar upp er staðið.

Hinsvegar, þetta er að verða búið. Og mikil hamingjutilfinning grípur mann þegar maður lítur yfir slotið og sér afrakstur mikillar vinnu (annarra manna vinnu en vinnu engu að síður).

Svo þegar búið er að sjá um þessi litlu smáatriði sem eftir eru (flísaleggja bað, lakka innréttingu og svoleiðis smáhlutir) þá er að flytja. Og reyna að raða þessu drasli sem við eigum þannig að það komist allt fyrir í íbúðinni. Áskorun vissulega, en ég mun ekki skorast undan henni. Enda verður þetta sennilega þannig að Halla mín segir mér hvar hún vill fá þetta og ég er bara alveg sáttur við það fyrirkomulag. Stílisti er ég ekki.

En það líður að versló og ég var búinn að heyra að þrír af félögunum ætli að gera sér ferð norður. Gaman ef rétt reynist.

Vel, þessi færsla hefur tekið ca þrjá/fjórðu úr degi. Bæði vegna þess að hún er tiltölulega löng og vegna þess að ég er svo stirður í puttunum að hvert slag á lyklaborðið er eins og 10.000volta straumi sé hleypt í gegnum litla kroppinn minn (og nei ég veit ekkert hvernig það er að fá 10.000 voltum hleypt í gegnum líkama minn en ég ætla að taka edjucated guess á þetta)

JFK